Weekend en een nieuwe week

Zaterdagmiddag laat vertrokken we voor een nacht naar Coffee Bay. Even terug naar Sugarloaf om te slapen en met wat geluk een warme douche. Verder was het vooruitzicht van bier en pizza’s ook niet vervelend natuurlijk.. Even los van het project en ontspannen dus. Pizza’s en bier gingen goed, dat hadden we dan ook vaker gedaan. Na een gezellige avond zochten we op een redelijke tijd ons bed op, om rond twee uur wakker te worden voor toiletbezoek. Lantaarn mee, deur open en tot mijn verbazing stond ik oog in oog met een slang.. Ik heb daar toch even naar staan kijken om een plan te maken maar gelukkig kwam een medewerker met slangervaring net thuis. Met een stok, een deel van de prullenbak en wat handige bewegingen bonjourde we hem de tuin in. Opgelost.
De dag er na besloten wij de uitdagende wandeling te maken van Coffee Bay naar Hole in the Wall. Met veel wind maar vooral ook veel zon gingen wij op pad. Wat werd dat een fantastische hike! Onvoorstelbare landschappen langs de kust, dolfijnen, walvissen brachten ons na 14 kilometer en drie uur later bij de eindbestemming. Heel veel reliëf, maar na de consumptie van zaterdagavond kwam dit niet slecht uit!
Vroeg in de avond waren wij weer op het project en zagen direct dat Kenny de binnenkant van de school had geschilderd. Er gaan zoveel afspraken mis dat het mooi is dat er ook zaken gladjes verlopen.
Vanmorgen hadden we toch wel een opgejaagd gevoel. We willen nog veel en hebben eigenlijk te weinig tijd. Vandaar hebben wij ons gesplitst. Peter en ik gingen op bezoek bij twee scholen om te beslissen of wij daar financieel nog willen bijdragen (beide zijn gebouwd door Willen & Doen, maar functioneren zelfstandig). Daarnaast namen we nog veel medische hulpmiddelen mee voor een kliniek, dit stond ook op het programma. Alain en André bleven hier om ter plekke zaken af te maken en vooral de watermanager te ontvangen.
Het eerste bericht van de dag was dat zij niet kwam...om gek van te worden. Wij gaan nu regelen dat we haar ophalen morgen, de rijtijd en inspanning ten spijt...ze gaat ons niet ontsnappen.
Ons bezoek aan de kliniek en twee schooltjes werd heel bijzonder. Het eerste schooltje wordt gerund door een lerares die vanuit haar rolstoel 85 kinderen zeer strak aanstuurt en opleidt. Prachtig om te zien, in een door Willen & Doen geregelde rolstoel en in een door Willen & Doen gebouwde school. Goed ondersteund door de gemeenschap, een goede moestuin en op deze manier helemaal zelfvoorzienend.
De tweede school gaf helaas niet helemaal hetzelfde gevoel. Een schitterend gebouw, een gedreven leiding, maar veel minder support uit de gemeenschap. Zij hebben het daardoor moeilijk. Als wij terug zijn gaan we het hebben over de juiste hulp.
De ontvangst bij de kliniek was fantastisch. Zij zijn enorm geholpen met de medische spullen en hun dankbaarheid was enorm. Mooi om iets te kunnen doen!
Teruggekomen hadden Alain en André niet stilgezeten. Als voorbereiding op de nieuwbouw hebben zij samen met Kenny het oude gebouw nagenoeg ontmanteld. Morgen komt de jeugd van de community helpen om het laatste stuk te doen. Daarnaast is het dak op het houten schuurtje ook afgemaakt en daarmee heeft Kenny weer een mooie opslagruimte. Peter en ik hadden vanmorgen tevens een vinyl vloer gekocht voor ons schooltje..op het moment van schrijven ligt dit er al bijna in!
Er staat nog veel te gebeuren de komende dagen. Kiezen van een bouwer en daarmee de start van de bouw, commitment zoeken voor de nieuwe lerares bij de community en de laatste klap op de watervoorziening zijn de belangrijkste zaken naast nog heel veel allerhande voorkomende dingen die voorbij komen.
Tussendoor is het mooi om te zien dat de kindertjes steeds meer eigen worden met die vier vreemde mannen. Ik vind het prachtig om te zien dat er veel beweging is, maar met name dat alles er op gericht is om het juist voor hen te doen.

Nog even een paar dagen gas erop, hier is nog veel energie!!

Groet! André, Alain, Peter en Ronald