Te veel om op te noemen..

Dag 7 vrijdag 13 oktober 2018

Vandaag begint de dag vroeg. We redden het net om tot 6.30 in bed te blijven. Er is alweer genoeg bedrijvigheid op het project. De kinderen van Noncha en Ziyanda moeten vroeg naar school en Nomapuzi bakt brood voor de kids die op het project naar de pre school komen. De kids krijgen 2 maaltijden voordat de moeders ze weer komen halen.
Het is vandaag een druilerige dag. Een beetje raar en past slecht bij het beeld dat wij bij Afrika hebben. Het regent niet veel, dus de bewoners zijn er best blij mee. Temeer daar water schaars is en goed voor de moestuinen op het project. Bovendien is het regenwater gratis en daarom wordt het vanaf de daken opgevangen in reservoirs.

Na een weetabix met warme melk en een bak koffie gaan we aan de slag. Fysiek dit keer. Er staat een schuur op het project zonder dak. De schuur was omgetoverd tot vuilnisbelt en opslag van nietmeernodigspullen zoals tegels, een groot aantal lege flessen etc etc. We zijn 2 uur bezig geweest om de troep op te ruimen, voordat buurman en buurman aan hun project beginnen: een nieuw dak op de schuur. Met genoeg materiaal maar met weinig gereedschap beginnen ze aan hun klus.

Onverwacht komt er een vrachtauto naar boven rijden en stopt bij het project. De materialen voor de herbouw van het communityhouse worden afgeleverd. Bijna alles van de order wordt geleverd. Het restant komt morgen, of overmorgen, of de dag erna. Zo gaat dat in Zuid Afrika.

Ronald en ik doen een paar ritjes naar de vuilstort. Een gore stinkende bende onder aan de heuvel vlak bij Coffee Bay. Al het vuil wordt door een vrouw gecontroleerd voordat het op de grote berg land. Niet om te checken of het wel mag worden gedumpt, maar op bruikbaarheid. Een nieuwe bestemming voor oude spullen is snel gevonden hier..

De regio manager van de watervoorziening zou vandaag langskomen op het project. Je raadt het al, niet vandaag. Na een telefoontje van Noncha blijkt het allemaal lastig te zijn en wordt het maandag. Ze belooft wel om het probleem op te lossen voordat wij weg zijn. Dat is goed nieuws.

Het gaat steeds harder regenen. We stoppen maar met ons werk. Na een zelf gemaakte lunch rusten we lekker uit van een ochtend noeste arbeid.
‘S middags staat er een meeting met de headman gepland. Ronald zal de mensen uit Mawotsheni toespreken en het belang van het project voor de community uiteenzetten. De headman blijkt vooral de jonge mannen te hebben opgeroepen. Een slimme zet, want naast de fysieke mogelijkheden van de jonge mannen zijn dit ook de toekomstige vaders. Hun kinderen komen in de toekomst wellicht naar het project. De headman en Ronald doen een niet gerepeteerd een tweetje en houden een krachtig betoog. De jonge mannen haken allemaal aan en spreken hun bereidheid om te helpen uit naar elkaar, naar de headman en naar ons. Zo slim als ze zijn vragen de aanwezige mannen aan Ronald om ook te denken aan sponsoring voor hun voetbalelftal. Zonder een harde garantie te geven gaan we er mee aan de slag. Helaas spelen ze komend weekend niet. We hadden graag een wedstrijd gaan kijken. De jonge mannen zijn niet weg te slaan. Het was een goede meeting, zo te zien goed voor alle partijen.
We wachten nog even en gaan een hapje eten in Coffee bay en wat drinken. Je krijgt er toch dorst van...

Dag 10
Gisterenavond heerlijk gegeten in het enige hotel in Coffee Bay, het Ocean View hotel. Tijdens het eten besluiten we om de dames van het project volgende week uit te nodigen voor een etentje in dit Hotel. De dames werken hard en moeten het soms met weinig doen. Voor onze begrippen zeker.

Rond 7 uur vanmorgen zitten we weer buiten met een bakkie koffie. Het is weekend dus zeer rustig op het project. We ontbijten en gaan weer verder met het afbouwen van de schuur. Tenminste dat doen buurman en buurman. Ronald en ik gaan aan de slag in het half ingestorte communityhouse. Binnenkort moet de sloop beginnen van de restanten. Ronald en ik halen de raamkozijnen eruit en de schoolborden. Met een flinke hamer en een koevoet beginnen we heel voorzichtig aan het karwei. Je zult begrijpen dat een sloophamer en een koevoet eigenlijk niet geschikt zijn voor dit klusje, maar goed we maken er het beste van. We overleggen intussen even met Kenny.
Kenny is de klusjesman op het project. Een jonge gast met de grootste glimlach die je ooit gezien hebt. Kenny vindt het allemaal geweldig wat we aan het doen zijn.

In de loop van de middag als het zonnetje weer lekker schijnt houden we het voor gezien. Juist op dat moment krijgen we bezoek van 6 jonge gasten die een speeltoestel komen brengen en in elkaar zetten. We zijn een bezienswaardigheid en moeten alweer op de foto. Intussen proberen twee van hen een baantje te krijgen hier op het project.. We sturen ze maar door naar Noncha.

Zodra die gasten zijn vertrokken vertrekken we naar Sugar Loaf. Het hostel waar we de 1e nacht hebben doorgebracht. We gaan lekker eten en een biertje drinken in Coffee Bay en slapen dan weer in Sugar Loaf. Ik kijk al uit naar de warme douche daar.
We kijken samen terug op een zeer succesvolle 1e week. We hebben een hoop gedaan en heel veel indrukken opgedaan. Eigenlijk teveel om allemaal een plekje te geven.
Groeten Ronald, Andre, Peter en Alain